#وحدت_حوزه_دانشگاه
٢٧آذر، روز شهادت شهید بزرگوار آیتا… مفتح که به زیبایی، روز وحدت حوزه و دانشگاه نامیده شده است، یادآور دورهای طلایی از تاریخ ملت قهرمان ایران است که تلاشهای عملی و علمی؛ انقلابی و ایدئولوژیک آنان برای ساختن تمدن نوین اسلامی به چنان قله رفیعی رسید که هنوز نیز با گذشت بیش از سه دهه، حسرت نشاط و تکاپوی آن دوران را باید خورد.
یکی از گفتمانهای متعالی و بسیار عمیق آن دوران، وحدت حوزه و دانشگاه است که متأسفانه جمهوری اسلامی در تبیین و پیشبرد آن، کارنامه درخشانی ندارد. حتی برخی نگاههای امروز، مدعی امکانناپذیری چنین وحدتی بوده و مقصود از آن را به نوعی همزیستی مسالمتآمیز تنزل میدهند. واقعیت این است که تبیین صحیح ابعاد این موضوع مستلزم توجه به ماهیت هر یک از دو نهاد حوزه و دانشگاه است. دانشگاه عبارت است از «نهاد آموزش و پژوهش» در تمدن غرب مدرن و حوزه امروز نیز عبارت است از بازمانده «نهاد آموزش و پژوهش» در تمدن اسلامی. وجود همزمان این دو نهاد در کشور ما و سایر کشورهای اسلامی معلول التقاطی تمدنی است که در این برهه از زمان گرفتار آنیم؛ گیرافتادن میان مدرنیتهای که غالب وجوه زندگی روزمره ما را فراگرفته و سنتی که در اعماق وجود و فرهنگ ما ریشه دارد. با این اوصاف، ذهن تمدنساز در این اعتراض بر حق است که چرا دو نظام آموزشی؟ یا این، یا آن و یا ترکیب بهتری از هر دوی آنها؛ ترکیبی که به یک نظام آموزشی واحد، یکپارچه و منسجم ختم شود.
آخرین نظرات